سلام
چند روزیه به 2 تا کلمه خیلی فکر می کنم. یکی نظم و دیگری امید. اول در مورد دومیش حرف بزنم. اینو بگم که از این کتابهای موفقیت و امید و جاذبه و ... نوشته برایان تریسی و بقیه زیاد خوندم. اوایل این کتابها رو مثل کتابهای جُک می خوندم.همیشه موقع خوندن این کتابها لبخند ملیحی رو می شد تو صورتم دید. برام خیلی جالب بودن. اصولا خندیدن ناشی از اتفاقی هست که نتیجه آن به ذهن شخص در اون زمان نمی رسه (حالا به هر دلیلی). حالا می تونه این اتفاق نتیجه ای ابلهانه داشته باشه که میشه جُک یا نه حل کردن یک مسئله سخت سر امتحان فیزیک باشه. اگر دقت کرده باشید بعد از هر دو حالت انسان لبخند می زنه. اینکه نوشتم اون زمان چون مثلاً در مورد حل مسئله شما در یک زمان خاصی جواب مسئله را نمی دونید. بعد از 15 دقیقه سرو کله زدن با مسئله می تونید حلش کنید و اون موقع هستش که لبخند می زنید. یا در مورد جُک ، اگر دقت کرده باشید به جُکی که از قبل بدونیدش نمی خندید. جُکی که تازه باشه و از اون اطلاعی نداشته باشید شما رو می خندونه. خیلی دور نشیم. برام خیلی جالب بود که یک عده با نوشتن اهدافشون یا اضافه کردن 7 تاصفر به انتهای صفرهای یک اسکناس 10 دلاری و چسبوندن اون به سقف اتاق خواب وضعیت زندگیشون اینقدر تغییر کرده باشه. همیشه با خودم می گفتم که مگه میشه. اما چند وقتیه که با خودم فکر می کنم حداقل این کارا اینه که آدم احساس خوبی بهش دست می ده. ضمن اینکه چون تو ذهنش می ره این موضوع، موقعی که فرصتی براش بوجود بیاد که در راستای هدفش باشه از اون به بهترین نحو ممکن استفاده می کنه. سیاه دیدن همه چیز اصلاً کار سختی نیست. سخت ترین کار پیدا کردن نور تو سیاهی مطلقه. خیلی کلیشه ایه. اما یک اصله.
یک نکته خیلی مهم دیگر هم هست. همیشه یه سری داستانها تو ذهنمه. مثلاً منجم ها رو تو سالهای قدیم به خاطر اینکه گفتن زمین گرده و همه چیز دور خورشید می چرخه ممکن بوده بندازن تو آتیش و اونها رو مرتد بدونن. یا نقاشیهایی که خبر از اختراعاتی در سالهای بعد می ده. کی 100 سال پیش فکر می کرد وسیله ای اختراع بشه که هر شخصی از هر مکانی با هر شخصی در مکان دیگه ارتباط برقرار کنه (موبایل). البته این موضوع تو ایران با توجه به کیفیت آنتن دهی صدق نمی کنه. حتما اگر کسی چنین ایده ای را مطرح می کرد بهش می خندیدند. چند وقتیه که به این موضوع هم فکر می کنم. نکنه من هم مثل اون آدمها دارم فکر می کنم و از روی نادونی می خندم. مطمئناً علم ما کامل و مطلق نیست و ما نمی تونیم همه چیز رو از دیدگاه علمی و تجربی مشاهده کنیم. برای همین باید فضای زیادی رو برای چیزهایی که نمی دونیم بگذاریم کنار. شاید درست باشند. این قضیه تو زندگیمون مصداق زیاد داره. حتی در مورد مسایل دینی. مثل آخرت.
راستی اون روز تو تلویزیون یه بنده خدایی حرف خیلی باحالی در مورد اسلام زد. این برای ما که تو حوزه IT کار می کنیم خیلی خوب جا میفته. می گفت ادیانی که در طی سالها از طریق پیامبران به مردم ارائه شده دقیقاً مثل نسخه های جدید نرم افزاریه. چطور اول MS DOS بود بعد ویندوز 3.1 بعد ویندوز 95 و .... اومدن. ادیان هم همینجورین. آخرین ورژن اسلام هستش. با تمام اصلاحات. کاری به وضعیت فعلی ندارم.
بعداً در مورد نظم و مثبت اندیشی بیشتر توضیح می دهم.
راستی الان دارم روی Exchange 2010 و TMG کار می کنم. قبل از نصب Exchange 2010 تو PowerShell ویندوز این دستورات رو اجرا کنید .
لینک Technet مایکروسافت
لینک کد زیردر Technet مایکروسافت
چند روزیه به 2 تا کلمه خیلی فکر می کنم. یکی نظم و دیگری امید. اول در مورد دومیش حرف بزنم. اینو بگم که از این کتابهای موفقیت و امید و جاذبه و ... نوشته برایان تریسی و بقیه زیاد خوندم. اوایل این کتابها رو مثل کتابهای جُک می خوندم.همیشه موقع خوندن این کتابها لبخند ملیحی رو می شد تو صورتم دید. برام خیلی جالب بودن. اصولا خندیدن ناشی از اتفاقی هست که نتیجه آن به ذهن شخص در اون زمان نمی رسه (حالا به هر دلیلی). حالا می تونه این اتفاق نتیجه ای ابلهانه داشته باشه که میشه جُک یا نه حل کردن یک مسئله سخت سر امتحان فیزیک باشه. اگر دقت کرده باشید بعد از هر دو حالت انسان لبخند می زنه. اینکه نوشتم اون زمان چون مثلاً در مورد حل مسئله شما در یک زمان خاصی جواب مسئله را نمی دونید. بعد از 15 دقیقه سرو کله زدن با مسئله می تونید حلش کنید و اون موقع هستش که لبخند می زنید. یا در مورد جُک ، اگر دقت کرده باشید به جُکی که از قبل بدونیدش نمی خندید. جُکی که تازه باشه و از اون اطلاعی نداشته باشید شما رو می خندونه. خیلی دور نشیم. برام خیلی جالب بود که یک عده با نوشتن اهدافشون یا اضافه کردن 7 تاصفر به انتهای صفرهای یک اسکناس 10 دلاری و چسبوندن اون به سقف اتاق خواب وضعیت زندگیشون اینقدر تغییر کرده باشه. همیشه با خودم می گفتم که مگه میشه. اما چند وقتیه که با خودم فکر می کنم حداقل این کارا اینه که آدم احساس خوبی بهش دست می ده. ضمن اینکه چون تو ذهنش می ره این موضوع، موقعی که فرصتی براش بوجود بیاد که در راستای هدفش باشه از اون به بهترین نحو ممکن استفاده می کنه. سیاه دیدن همه چیز اصلاً کار سختی نیست. سخت ترین کار پیدا کردن نور تو سیاهی مطلقه. خیلی کلیشه ایه. اما یک اصله.
یک نکته خیلی مهم دیگر هم هست. همیشه یه سری داستانها تو ذهنمه. مثلاً منجم ها رو تو سالهای قدیم به خاطر اینکه گفتن زمین گرده و همه چیز دور خورشید می چرخه ممکن بوده بندازن تو آتیش و اونها رو مرتد بدونن. یا نقاشیهایی که خبر از اختراعاتی در سالهای بعد می ده. کی 100 سال پیش فکر می کرد وسیله ای اختراع بشه که هر شخصی از هر مکانی با هر شخصی در مکان دیگه ارتباط برقرار کنه (موبایل). البته این موضوع تو ایران با توجه به کیفیت آنتن دهی صدق نمی کنه. حتما اگر کسی چنین ایده ای را مطرح می کرد بهش می خندیدند. چند وقتیه که به این موضوع هم فکر می کنم. نکنه من هم مثل اون آدمها دارم فکر می کنم و از روی نادونی می خندم. مطمئناً علم ما کامل و مطلق نیست و ما نمی تونیم همه چیز رو از دیدگاه علمی و تجربی مشاهده کنیم. برای همین باید فضای زیادی رو برای چیزهایی که نمی دونیم بگذاریم کنار. شاید درست باشند. این قضیه تو زندگیمون مصداق زیاد داره. حتی در مورد مسایل دینی. مثل آخرت.
راستی اون روز تو تلویزیون یه بنده خدایی حرف خیلی باحالی در مورد اسلام زد. این برای ما که تو حوزه IT کار می کنیم خیلی خوب جا میفته. می گفت ادیانی که در طی سالها از طریق پیامبران به مردم ارائه شده دقیقاً مثل نسخه های جدید نرم افزاریه. چطور اول MS DOS بود بعد ویندوز 3.1 بعد ویندوز 95 و .... اومدن. ادیان هم همینجورین. آخرین ورژن اسلام هستش. با تمام اصلاحات. کاری به وضعیت فعلی ندارم.
بعداً در مورد نظم و مثبت اندیشی بیشتر توضیح می دهم.
راستی الان دارم روی Exchange 2010 و TMG کار می کنم. قبل از نصب Exchange 2010 تو PowerShell ویندوز این دستورات رو اجرا کنید .
لینک Technet مایکروسافت
لینک کد زیردر Technet مایکروسافت
- Import-Module ServerManager
- Add-WindowsFeature NET-Framework,RSAT-ADDS,Web-Server,Web-Basic-Auth,Web-Windows-Auth,Web-Metabase,Web-Net-Ext,Web-Lgcy-Mgmt-Console,WAS-Process-Model,RSAT-Web-Server,Web-ISAPI-Ext,Web-Digest-Auth,Web-Dyn-Compression,NET-HTTP-Activation,RPC-Over-HTTP-Proxy -Restart
- Set-Service NetTcpPortSharing -StartupType Automatic
